Mijn verhaal - deel 2
Mijn verhaal deel 2
Het moment waar ik brak en niet verder kon.
Ik voelde hem letterlijk… die krak.
Op die nanoseconde kwam het in mij op, dit ben ik niet, zo wil ik niet (meer) zijn.
Waar de tranen als een zwelling opkwamen, uit verdriet in het moment en later bleek uit besef.
Op die ene tel, dat moment liet ik iemand achter die me in jaren verborgen heeft gehouden.
Het masker brak en 'IK' kwam voor het eerst naar boven.
In Bali heb je snel en gemakkelijk een privé chauffeur voor een hele dag.
3 locaties, 1000 bewonderingen doorheen de dag.
De ene chauffeur zegt niks, de andere deelt de geheimen mee van het eiland.
We zitten in noord-Bali, weg van het massatoerisme.
's Morgens opstaan en in 10 tellen met de voeten in de oceaan.
Waar de sunrise je adem ontneemt.
De eerste dag van de kennismaking begon met een bevend strand.
Wist ik veel dat die ene aardbeving mij ook ging wakker schudden.
Ik zie het als een teken, niet om te vluchten maar om wakker te worden.
Merci, moeder aarde.
Zalig mens die prive chauffeur, we babbelen de hele tijd.
Delen levensverhalen, ik die toen dacht dat mijn leven veel voorstelde, viel van de ene verbazing in de andere.
De overlevingsstrijd, het gevecht voor eten op de plank de kunst om er harmonie in te vinden.
Zalige man en morgen is hij ook vrij, nog steeds het lot die mij dit geluk toewenst.
Dag 2 is niet anders dan dag 1, behalve dan de roadtrip muzieklijst die hij voor ons maakte.
Rijdend door het paradijs, met gezichten die alle emoties doorlopen van verwondering tot schrijnende beelden die in ons netvlies gebrand staan.
Nietsvermoedend rijden we op die smalle weg, metershoge gras langs beide kanten.
Een weg die 2 dorpen met elkaar verbindt, verder is er niks te bespeuren.
Die ene weg en de natuur.
Uit het metershoge gras duikt plots, in een fractie van een oogknip, een dier.
Eén klop, één verbazing.
Het bleek om een poes te gaan.
Wanneer we stoppen aanschouwen we één van de mooiste respecttaferelen waar wij in de westerse wereld geen oog meer voor hebben.
Een wierook stokje wordt aangestoken met een gebed waar de goden worden gevraagd voor een veilige oversteek.
Tijdens dat gebed kwam mijn eerste barst, de liefde voor elk levend wezen is iets waar wij, hier, niet meer bij stilstaan.
Ik heb altijd al een grote dierenliefde gekend, maar dit is iets waar ik alleen maar van kon dromen.
Elk dier heeft recht voor een veilige reis, in welke richting het ook gaat.
De barst die verder ging in een gevoel dat iets uit elkaar valt, was het moment dat hij terug achter het stuur kroop.
Daar was dat moment, die ene zin.
Sorry for the delay.
Aan de andere kant van de wereld, in een dorp waar ik niemand ken, waar ik overgegeven ben in de handen van een lokale man die mij zijn kwetsbare traditie laat aanschouwen.
Tijdens het drogen van zijn ogen, met een laatste snik.
Bood hij zijn oprechte excuses aan voor het oponthoud.
Er knapte iets in mij, ik ben in een wildvreemd land waar ik op bezoek ben.
Waar ik, als westerling, de luxe heb om hun tradities te mogen aanschouwen.
En dan gaat net die ene persoon zich gaan excuseren aan een vreemde omdat dit niet in het "plaatje" past van wat een toerist zou willen hebben.
Die dag was de start van mijn ommezwaai in het leven.
Waar ik begon te werken aan die IK, die er al zo lang verborgen zat.
Dit was de start van de 'new me', dit was de eerste hartslag van Inner Mind.
Liefs,
K